Στο επίκεντρο των ανακαλύψεων του Λ. Ρον Χάμπαρντ σχετικά με τη διαχείριση βρίσκεται το Διάγραμμα Οργάνωσης ή «Οργανόγραμμα», όπως έχει γίνει ευρύτερα γνωστό. Το Οργανόγραμμα αναπτύχθηκε το 1965 και αποτελεί το διάγραμμα ενός προτύπου οργάνωσης, στο οποίο περιγράφεται κάθε λειτουργία που απαιτείται για την επιτυχία των δραστηριοτήτων μιας ομάδας. Στην πραγματικότητα, το Οργανόγραμμα περιγράφει το ιδανικό οργανωτικό πρότυπο για κάθε δραστηριότητα.

Το πρότυπο αυτό περιγράφει δραστηριότητες, ομαδικές ή ατομικές – με επτά βασικούς κλάδους. Οι εν λόγω κλάδοι, με τη σειρά τους, περιγράφουν όλα τα καθήκοντα, τις θέσεις και τις ενέργειες που απαιτούνται για μια συντονισμένη προσπάθεια. Οι κλάδοι 1 έως 7 του Οργανογράμματος εξηγούνται με μια αλληλουχία που είναι γνωστή ως «Κύκλος Παραγωγής». Και πάλι, αυτή η αλληλουχία σε καμία περίπτωση δεν βασίζεται σε αυθαιρεσίες. Όταν ο Λ. Ρον Χάμπαρντ μιλά για ένα κύκλο παραγωγής, δε μιλά για μια γραμμή συναρμολόγησης ή για την ανθρώπινη μηχανή που αποτελεί το οργανωτικό πρότυπο στον κόσμο των επιχειρήσεων. Αντιθέτως, μιλάει για τις συγκεκριμένες εκείνες δραστηριότητες που κάθε είδος παραγωγής ακολουθεί φυσικά, είτε είναι ατομική είτε συλλογική. Πράγματι, αν κάποιος επιθυμεί να επιτύχει κάτι, θα πρέπει να εκτελέσει αυτά τα επτά βασικά βήματα. Από την άποψη αυτή, το Οργανόγραμμα δεν είναι απλά η ιδανική μέθοδος επιτυχημένης οργάνωσης· στην πραγματικότητα είναι ο μόνος τρόπος επιτυχούς οργάνωσης.

Έχοντας ορίσει την ιδανική δομή οργάνωσης, ο Λ. Ρον Χάμπαρντ παρέχει στη συνέχεια την ειδική διαχειριστική πολιτική στην οποία βασίζεται η λειτουργία αυτής της δομής. Αυτή η διαχειριστική πολιτική περιέχεται σε ένα σύνολο κειμένων αναφοράς, γνωστό ως Σειρά Μαθημάτων Οργάνωσης για Στελέχη (Organization Executive Course – OEC). Αυτοί οι Τόμοι του OEC παρέχουν τη θεωρία και τις λεπτομέρειες της κάθε πτυχής ενός οργανισμού – από την πρόσληψη προσωπικού μέχρι την ηθική συμπεριφορά των εργαζομένων, από τη διαφήμηση μέχρι τον έλεγχο ποιότητας, και άλλα. Στην πραγματικότητα, υπάρχει ένας τόμος που αντιστοιχεί σε κάθε κλάδο του Οργανογράμματος, και ο οποίος καθορίζει τις ακριβείς λειτουργίες και τις ενέργειες του εν λόγω κλάδου. Στους επιπλέον τόμους, που είναι γνωστοί ως Σειρά για τη Διαχείριση ο Λ. Ρον Χάμπαρντ, γράφει όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζει ένα στέλεχος σχετικά με τη διοίκηση ενός οργανισμού, όπως ο τρόπος οργάνωσης, το πώς να είναι στέλεχος, πώς να εγκαθιδρύει κάτι, πώς να χειρίζεται το προσωπικό και ακόμα και την τέχνη των δημοσίων σχέσεων. Έτσι, οι Τόμοι της Σειράς Μαθημάτων Οργάνωσης για Στελέχη παρέχουν την πολιτική με την οποία διοικεί κανείς έναν οργανισμό, ενώ η Σειρά για τη Διαχείριση παρέχει την πολιτική για τη διαχείρισή του οργανισμού αυτού.

Μεταξύ των αρχών που μπορεί κανείς να βρει σε αυτή την πολιτική είναι και οι ουσιώδεις «Καταστάσεις της Ύπαρξης», τις οποίες ο Λ. Ρον Χάμπαρντ όρισε με βάση το βαθμό επιτυχίας ή επιβίωσης ενός πράγματος. Η κεντρική ιδέα είναι αόριστα οικεία στον έξυπνο διαχειριστή που μιλά με όρους «εταιρικής υγείας». Αλλά ενώ η ιδέα της εταιρικής υγείας αφήνει να εννοηθεί ότι υπάρχουν μόνο δύο καταστάσεις –η καλή και η κακή– και δεν προσφέρει ακριβή μέσα για τη βελτίωση αυτής της υγείας, ο Λ. Ρον Χάμπαρντ προσφέρει πολύ περισσότερα. Συγκεκριμένα, ο Λ. Ρον Χάμπαρντ ανέλυσε τους διάφορους βαθμούς επιβίωσης, από μια κατάσταση μη ύπαρξης σε μια κατάσταση κινδύνου, σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, σε μια κατάσταση κανονικής λειτουργίας, μέχρι την αφθονία και την ισχύ. Επιπλέον, έχει διευκρινίσει τις αναγκαίες φόρμουλες ή ενέργειες που πρέπει κανείς να ακολουθήσει για τη βελτίωση της οποιασδήποτε κατάστασης. Δηλαδή, με την απλή εφαρμογή των βημάτων που περιγράφονται, το άτομο υψώνεται περνώντας από την κάθε κατάσταση προς την ανώτερή της, έως ότου ο οργανισμός του πραγματικά ανθεί. 

Για να εξαλειφθεί κάθε εικασία για την κατάσταση λειτουργίας στην οποία βρίσκεται κάποιος, ο Λ. Ρον Χάμπαρντ επεξεργάστηκε περαιτέρω τις μεθόδους με τις οποίες μπορεί κανείς να παρακολουθεί την υγεία του οργανισμού μέσω στατιστικών. Η στατιστική, όπως την όρισε, είναι ένας αριθμός ή ποσότητα που συγκρίνεται μ’ έναν προηγούμενο αριθμό ή ποσότητα του ίδιου πράγματος. Έτσι, οι στατιστικές αναφέρονται στην ποσότητα της δουλειάς που έχει γίνει ή στην αξία της και είναι η μόνη βάσιμη μέτρηση κάθε παραγωγής ή κάθε δραστηριότητας, είτε του οργανισμού είτε του ατόμου. Διαχειριστικά, λοιπόν, οι στατιστικές αποτελούν το βαρόμετρο της υγείας του οργανισμού, και οι Καταστάσεις της Ύπαρξης που ανανακάλυψε ο Λ. Ρον Χάμπαρντ παρέχουν τα μέσα για τη βελτίωση της υγείας αυτής. Όταν χρησιμοποιούνται σωστά, τα εργαλεία αυτά επιτρέπουν τον ακριβή εντοπισμό των προβληματικών περιοχών καθώς και τον τρόπο βελτίωσης των περιοχών αυτών.